ΑΝΕΜΩΝ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

ΠΑΙΡΝΩΣΤΡΑΤΩ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ....ΝΤΑΜΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ.....
ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ..ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ...ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΩΣ ΣΠΑΡΤΑΡΙΖΩΜΕ..ΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΑΖΙ....
ΜΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΓΩΜΕ.. ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ..ΘΕΕ ΜΟΥ ...ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝΕ... ΠΕΛΑΓΑ ΟΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ..
ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΑ... ΤΣΙ ΠΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΩΡΙΕΣ..
 ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΨΗΛΟ ΒΟΥΝΟ... ΦΩΝΑΞΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ....
ΚΑΙ ΣΕΙΣΤΙΚΕ ΣΥΘΕΜΕΛΑ...ΤΙ ΝΟΙΩΘΩ ΔΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ...ΑΠΟΛΕΣ ΤΣΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΣ..ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ....
ΠΩΣ ΡΩΤΗΣΑ ΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ..ΚΙ ΕΙΠΕΣ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΑΣΕ...ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ... ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ?
ΑΠΟΥΜΑΘΕ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ..ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΣΤΡΑ ΝΑ ΠΑΤΑΕΙ...ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ..ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ....
Η ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΔΙΝΩ..
 ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ..ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ....
ΤΗΝ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΖΗΤΩ..ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ...
 ΦΕΥΓΩ..ΜΑ ΘΑΡΘΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..ΚΑΙ ΚΕΙΝΗ ΣΥΛΟΓΙΣΟΥ....
ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ..ΠΩΣ ΖΗΤΙΑΝΕΨΑ ..ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΟΥ...