επεσε η νυχτα στο βουνο και στου ουρανου τον θολο κοκκινο κατακοκκινο
κυλησε το φεγγαρι και εβαψε με το αιμα του την περασια του κοσμου..τωδαν
τα αστρα και ματωσαν τα συννεφα βουρκωσαν...πως να ρωτησεις τον
αρχοντα της νυχτας τι βασταει?μα ενα αστερι ορφανο γονατιστο του ειπε
[τι εχεις δρομεα του ουρανου και ματωσες τα νεφη?κατω στις γης το
πλατωμα θωρω της γης τα παθη..τα βασανα πουχουν οι καρδιες σε ανατολη
και δυση,την μοναξια που ανθρωπος κρυβει μες την ψυχη του.θωρω αγαπες
ψευτικες και αγαπες αλαργεμενες θωρω και μια χριστιανη στα δακρυα
βουτηγμενη θεε μου και να την καλαγες..στον αδη να δειπνησει..
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου