Τ α περα βουνα τα καιει μια φωτια

Τ α περα βουνα τα καιει μια φωτια
απιοτα ποτα σε χερια γυμνα
ανοιξε φτερα να παω μακρια...
χορευω στις φλογες
τις αναψα με την καρδια μου
κορη περπατα στις βουνοκορφες
ποδια γυμνα ξεπλεκα μαλλια
ανεμος την δερνει και βοριας
την βλεπεις και την προσκυνας
Ποντε ποσο θα αντεχεις να την θωρεις
μονη να γυριζει στην βροχη
το ταξιμι κλαιει αργο ρυθμο
δακρυα απλωνει ο ουρανος
και αυτη γυριζει μαγισσα
και γυτευει ελπιδες και ονειρα...
Δωσμου τα φτερα σου να αναιβω
κορη στο ψηλοτερο βουνο
και να τραγουδισω σε εκκλησια
μοιρολοι του Ποντου μια βραδυα...

ΑΝΑΤΟΛΗ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ....

Περπατω σε σοκακια πλακοσρωτα ματωμενα  ακουω κλαματα και φωνες
αμανεδες δακρυα σπαραγμοι ανακατα με συναντουν...

Εκκλησιες κλειστες μοναστηρια βουβα...κλειδια στις πορτες...
Σε ποια φωτια χορευεις παλι Ψυχη μου πανω απο ποιες φλογες πηδας....
ποιους αγερηδες γητευεις σε ποιο φεγγαρι προσευχεσε...
Φωτιες που καινε ονειρα και αρχοντικα
 χερια που λερωνουν τιμες και περηφανιες..
Και η Παναγια δακρυσμενη κρυβει το προσωπο της για να μην βλεπει...
ποσα μαχαιρια ποσες συμφορες
ποση θλιψη και αγριες φωτιες....
σε ποιον ανεμο να γινω Αναβατισα
να βγω
αχ Πατριδα μου για να ρθω
σε δω
μεσα στις Σμυρνης την αγρια φωτια
ψαχνω να βρω λαβαρα και ελπιδες μια βραδυα
τα δακρυα μου πνιγουν την Ψυχη
γιατι Πατριδα μου χαθηκες Εσυ..
Σε ποιον κεραυνο να μπω ναρθω ελπιδα να σε βρω
που να αντεξω ακομα προσπαθω....
Αμανεδες και κραυγες παψανε οι Λειτουγιες
πεσμου Πατριδα μου γιατι με καις...
Σε καλντεριμια με αιμα περπατω ,
την πρωτη μου αγαπη αναζητω
το προσωπο μου κρυβω μην φανει
μην δουν πληγες οι απιστοι και ντροπη...
Πριν το τελος θαμαι γω που λαβαρα θα βαστω
και τις καμπανες Σμυρνη θα χτυπω..
ακουσμα της Λευτεριας και πληγη μιας καρδιας
οσο ζω θα τραγουδω...

ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΝΕΡΟ │ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΕΡΗΣ│ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΜΑΤΕΡΟΥ

ΑΗΤΟΣ---2

Αητος δεν ειμαι μα φτερα μου  χει ο Θεοςχαρισει
για να πετω να χαιρωμε τουτη την ψευτρα ζηση...

 

Μην τοναι κλαις τον Αετο πουσπασαν οι φτερουγες
γιατι δεν καταδεχεται να κατεβει στις ρουγες...




Ψηλα στο Γεροχαρακο Σταυραετος φωλιαζει
 και με τα αστραποβροντα το φωλεμα του σιαζει..




Το ταιρι του ο Σταυραιτος   στο ορη λαγωνευει
και μες στα νεφελωματα  πεταει και γυρευει...




Αητε μου οντε τραυματιστεις ξωμεινε στην φωλια σου
να μην χαρουνε οι εχθροι απ την λαβωματια σου


Ζηλευω του Σταυραετου  που στο γκρεμνο οταν φτασει...
δεν λεει πως θα γκρεμιστει..μα λεει πως θα πεταξει...





Δωσε μου αητε μου τα φτερα απουχεις να πεταξω
να παω σεψηλο βουνο και μοναχη να κλαψω...





Παιζει ο Αητος με τις βροντες και με τα μαυρα νεφη
μα και στα χαμηλωματα το βλεμα του προσεχει...

 


Ψαχνω να βρω εναν Αετο να το νε καμω φιλο
και να σου πει πως σε αγαπω θελω να το νε στειλω..




Στην γη σαν πεσει ο Αητος ο ουρανος δακρυζει
και χαιρετα πολεμιστη που πισω δεν γυριζει...




Στα πιο κρυφα μου ονειρα εναν Αητο  ζηταω
του ουρανου πολεμιστη να πω πως αγαπαω...




Δυο Αετοι μαλωνανε και τα βουνα βροντουσαν
και εκρυφτηκαν τα πουλια οπου και αν τρυγιρνουσαν 




Οντε θα δεις τους Αετους να τρυγιρνουν ομαδι
κατεχε οτι κυνηγος τους εβαλε σημαδι...




Ενας Αητος επροβαλε απο τον Ψηλορειτη
και γραφει με τα νυχια του Λευτερη στεκε Κρητη...




παιζει ο Αητος με τις βροντες και οι αλλοι το ζηλευουν
και κουζουλο τονε μετρουν ..δεν τον καταλαβαινουν....



Τιποτα δεν λαχταρισα οσο το πεταγμα του
ενος περηφανου  Αητου στα νεφελωματα του




Ζηλευω Αητε μου που πετας ζηλευω που γυριζεις
απου σε ο πρωτος βασιλιας στα ορη και το γνωριζεις....

  
Εγω μαι Κορη Αετου που τον Σταυρο φορουσε
και το Αγιο Δισκοποτηρο στα χερια του κρατουσε....

 

Κατεχε πως ενας Αητος μουδωσε τα φτερα του
και με εμαθε πως να πετω μεχρι το φωλεμα του....




Στην εδικη μου Αητοφωλια αλλον Αητο δεν βαζω
γιατι δεν θελω να καει οτααν αναστεναζω....

ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Σπανε τα καστρα της καρδιας..μα βανε με την σκεψη...
πως παντα θριαμβολογει οποιος ταχει κουρσεψει.......
 
 μην παραδωσεις την καρδια και μην τηνε χαρισεις....
γιατι οπισω δεν γυρνα οσο και αν την ζητησεις....


 


αποψε Λευτερη Ψυχη φορεσε τα αρματα σου
και στασου κανε παλεμα με τα φαντασματα σου...

 


Να μην αφησεις ανθρωπο που να σε γονατισει..
το μεγαλειο της Ψυχης να το λεηλατησει
Παρε φτερα του αετου και ντυσου και στολισου
και πεταξε αετοπουλο στο φως του παραδεισου...
Κανεις να μην το καυχηθει πως πηρε τα φτερα σου
και οτι ποδοπατησε την λαμψη της καρδιας σου... 

Φωνη μου σκισε τα βουνα και πεταξε σαν αστρο
 να ανεβεις στον Μαδαρο των Κεραμειων το Καστρο! 





Αποψε Λευτερη Ψυχη φορεσε τα αρματα σου
και στασου κανε παλεμα με τα φαντασματα σου...

 

καρδια μου οταν λιγοψυχας...αμοναχη θυμησου..
πως δεν ξεπεφτουν οι Αετοι στην λασπη της αβυσσου..

ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

 
Δεν σε φοβαμε χαροντα φωναξε και θα τρεξω
και αν ειναι νυχτα θα βαστω λυχναρι να σου φεξω... 

.



Ζηλεύω του σταυραετού απού πετά στα νέφη
και παίζει με τσι αστραπές και με τ'αστροπελέκι  





Με μαύρα ρούχα άνθρωπο όταν θα συναντήσεις
την αφορμή απου τα φορεί να μην τονε ρωτήσεις

 

Η λεβεντια στον Ανθρωπο ειναι μια παρουσια
ειναι ενα συμβολαιο και μια περιουσια.....

 
Το μεγαλειο της Ψυχης δεν βρισκεται στον πλουτο
μα να βαδιζει με πρεπεια τον ψευτη κοσμο τουτο...

 

Τρεχει η ζηση και παιρνα και διασκορπα και σβηνει...
και ενα ονομα καλο στον κοσμο αυτο θα μεινει..
 

Δε θέλω δανεικά φτερά
με φτάνουν τα δικά μου,
έτσι κι αλλιώς ζηλεύουνε
πολλοί το πέταγμά μου.

Αφού η θέση των πουλιών
είναι για να πετούνε,
στη γη ήντα γυρεύουνε
χάμε να περπατούνε;

Καρδιά μου καπετάνισσα
γκρέμισε τ’ οχυρό σου,
κήρυξε κι επανάσταση
σε κάθε αντίπαλό σου.

 

.
Η περηφανια της Ψυχης τον Ανθρωπο οριζει...
και οποιος την εχει μεσα του απ αλλους ξεχωριζει....

ΑΚΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ...

ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΑΚΡΟΒΑΤΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ...
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΟΙΩΘΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ...ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ ΜΕ ΤΑ ΦΥΣΕΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΑΓΙΑΣΕΙ ΜΑΧΕΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ....
ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΣΤΕΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΑ ΝΑΝΟΥΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΘΟΥΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ..ΨΑΧΝΕΙ ΜΕ ΒΛΕΜΑ ΑΓΡΥΠΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΑΧΗ..Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΜΕΣΑ....

Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά.

Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά.
Τα χρωματα της Λευτεριας ιριδισμοι σμαραγδενιοι
τα αρωματα της Λευτεριας μεθυστικα...
Ποσες φορες τα ονοιρευτικαμε..ποσες φορες ματωσαμε για τουτα...
ποσες νυχτες κλαψαμε στα ονειρα μας ....
ματωσαν τα χερια μας....
και να τωρα πεταμε ψηλα
σηκωνουμε τον Ηλιο ενα κονταρι
να λαμψη στις καρδιες των ανθρωπων
εμεις οι κουρασμενοι Μαχητες του προδωμενου χτες ..
που ελπιζουμε στο Φωτεινο Αυριο...
Αγρυπνοι Φρουροι παρακολουθουμε...............................................
 

ΦΕΓΓΑΡΟΚΟΥΒΕΝΤΕΣ 2

Αποψε που θα κοιμιθω ελα να με αγγαλιασεις
Φεγγαρι με την λαμψη σου
και να μου κουβεντιασεις.. 





Του φεγγαριου ο στεναγμος τον ουρανο θολωνει
και των ανθρωπων τις καρδιες με βασανα φορτωνει 


 


Ποτε σου να μην πιστευτεις του Φεγγαριου τα λογια
σαν ξημερωσει χανονται τσ αυγης τα σταυροδρομια.. 





Καστρο κανα του φεγγαριου τον κυκλο που γυριζει
και απλωσα εναν Αετο Κρητη να σε βιγλιζει

Η Χωρα φαινεται να γυριζει σελιδα..

Η Χωρα φαινεται να γυριζει σελιδα...Οι Ελληνες προσπαθουν να κοιταξουν με Ελπιδα το μελλον τους Ολοψυχα η Ελλαδα ολοκληρη ευχετε να μην προδωθει..
Το νου σας..οι Επαναστατες ποτε δεν αλλαζουν...Θα σας παρακολουθουν με την Ελπιδα να μην τους γυρισετε την πλατη....Σε αυτον τον δρομο που μπηκαμε βαλαμε ολοι ενα λιθαρακι και θα τον βαδισουμε ενωμενοι...Ματια αγρυπα θα σας παρακολουθουν....ΜΗΝ ΠΡΟΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ....

ΦΕΓΓΑΡΟΚΟΥΒΕΝΤΕΣ 1

Μια νεραιδα προσπαθει να φτασει την σεληνη
να σκοτινιασει η λαμψη της να λαμπει μονο Εκεινη
 

Φεγγαρι να σε ακλουθουνα στα βασειλεματα σου
να πεσω να αποκοιμηθω μεσα στην αγγαλια σου




Κοκκινο κατακοκκινο εβγηκε το φεγγαρι
ποσες καρδιες ματωσανε το χρωμα του να παρει...





Φεγγαροχαιδεμενη μου αστεροπλουμισμενη
υφαντρα του εναστρου ουρανου συννεφοσκεπασμενη



Απ'το φεγγάρι απόψε φως κι από τ'αστέρια λάμψη
παίρνω
κι υφαίνω όνειρο να 'ρθει να σε σκεπάσει


Του φεγγαριου παραγγειλα να σου το ψυθιρισει
αλλος το αγγελικο κορμι πουχεις δεν θα αποχτησει..




Θα πιω  απο του φεγγαριου το τασι να μεθυσω
να ρθω μεσα στην σκοτινια για να σε συναντησω



Του φεγγαριου ο ερωτας να μην σε ξεπλανεψει
απλωνει χρυσοπλουμιστα το νου σου για να κλεψει....