Η ΑΝΤΑΜΩΣΗ

Λιμνες με αθανατο νερο ειναι τα δυο σου ματια
δωσμου να πιω και να ανεβω της  γης τα σκαλοπατια
Τασι με αθανατο κρασι τα λογια τα δικα σου
και Οχυρο για να κρυφτω ματια μου η καρδια σου
Λαβαρα ειναι οι σκεψεις σου
αστρα που δειχνουν δρομους
κορφες απατητα βουνα πουχουν δικους τους νομους
Σαν Αγιο Δισκοποτηρο την γνωμη σου σφαλαω
και σε κρυφη περγαμηνη την σκεψη σου βασταω
Βυζαντινη μου Προσευχη
του Κομνηνου Σφραγιδα

σε μια στιγμη την ξαστερια μες την ματια σου ειδα
Πως συναντιουνται οι Αετοι κι αλλαζουν τα φτερα τους
και ανταλαζουν τα αρματα και τα πεταγματα τους
Ποιανουν κορφες μοιραζωνται των κεραυνων την λαμψη
και αλοιμονο του που σταθει απεναντι στην καψη
Ψηλης κορφης νεφελωμα οτι και αν αντικρησεις
στον Αετων το ανταμωμα να μην το μαρτυρησεις
Γιατι αποφασισανε τον Ηλιο να σηκωσουν
σε βαλτους και λασπονερα να μην τον παραδωσουν...