Πονω μα δεν ακουγωμε σωπαινω και βρονταει

Στις κορυφες της παγωνιας και στις σχισμες του χρονου
καθομε και χαρτογραφω τις απλωσιες του πονου
Μιλαω με τα ξωτικα,νεραιδες με σκεπαζουν
και οταν σωπαινω οι λαγκαδιες βροντουν και αναστεναζουν
Πονω μα δεν ακουγωμε σωπαινω και βρονταει
ποιας μοιρας το ξεστρατισμα η Ψυχη αναζηταει..
Φεγγαρι που σκοτινιασε στην αγαλια της νυχτας
ειναι η Ψυχη που κλειστηκε στην φυλακη της πικρας
Πονω μα δεν ακουγωμε σωπαινω και βρονταει
αναστεναζω και μια φωτια τον κοσμο ολο χαλαει