ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Σε ποια κορφη ψηλου βουνου σε ποια αητοραχη
φωλιαζουνε οι Σταυραετοι και καθωντε μοναχοι
και αγναντευουν τον καιρο το φωλεμα τους σιαζουν
 και με αστραπες και με βροντες δενουν και το ταιριαζουν

Ν α ανεβω να αναριχηθω κορφη να σκαρφαλωσω
το αετισιο βλεμα τους νυχτα να το  ανταμωσω
να τους ρωτησω που κρυβετε της Λευτεριας το  αστερι
που δεν το φτανει χαλασμος και δεν τ αγγιζει χερι

Αητος ακουει τον λογο μου και απλωνει τα φτερα του
μου δινει απο την δυναμη και απ το πεταγμα του
ανεβα κορη σε κορφη που οι καιροι ανταμωνουν
που οι ανεμοι μαχωνται την γη και την  ξεθεμελιωνουν


Εκια ναι το αστρο που ζητας και λαχταρα η Ψυχη σου
εκει  το ταμα της καρδιας το φως κι αναπνοη σου
ποιος εχει ταχα δυναμη  αστρο να κυνηγησει
και μια Λευτερη ζωη για παντα να αποχτησει...