ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΕ ΜΟΥ....

που πας Αυγερινε και αποψε χαθει...
το φως του ουρανου μες στο σκοταδι...
στενω το βλεμα για να σε αντυκρισω..
πρι σβηση η λαμψη σου να σου μιλησω...
σε ποιο ποταμι βουτυξε ο νους σου...
και σβηστηκαν οι στρατες του ουρανου σου...
σε ποιο πιγαδι επεσε το γελιο....
απου ταν το στολιδι των Αγγελω...
πριν καταιβεις αητε στον μαυρο αδη...
πριν να χαθεις για παντα στο σκοταδι...
ριξε ενα βλεμα πισω να αντικρησεις....
και οτι σου αρεσει πες μου..να ζητησεις...
και θαρθω γω η ιδια να στο φερω...
μικρο βοσκαρουδακι ..ας μην σε ξερω....
μην θες του Μαδαρου τα νεφια για να παιξεις...
γι τα χαρακια πανω τους να τρεξεις?
μην θες του φεγγαριου την λαμψη να ακουμπησεις..
γι τα στρα του ουρανου για να μιλησεις...
οτι και αν μου γυρεψεις θα στο φερω..
η ιδια εις τον αδη θα καταιβω..
που πας Αυγερινε και αποψε χαθει...
το φως του ουρανου μες στο σκοταδι...