Ο ΦΙΛΟΣ

ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΜΠΙΣΤΕΜΕΝΟ
ΜΕ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΜΕΣΟΥΡΑΝΩ...ΧΑΜΕΣ ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ....
ΜΕ ΕΜΑΘΕ ΣΕ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΣΙΑΖΩ ΤΟ ΦΩΛΕΜΑ ΜΟΥ...
ΣΕ ΧΑΜΟΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΡΠΕΤΑ ΜΗΝ ΡΙΧΝΩ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ...
ΝΕΡΟ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΑΠ ΤΑ ΝΕΦΗ..
ΣΤΕΚΕΙ ΦΡΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΩΡΕΙ..ΚΙ ΟΛΟ ΤΡΥΓΗΡΩ ΒΛΕΠΕΙ..
ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΜΠΙΣΤΕΜΕΝΟ...
ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΟΝ ΕΧΩ ΓΥΤΕΜΕΝΟ...
ΜΗΝ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΛΑΡΓΕΨΕΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΜΟΝΑΧΗ ΜΟΥ ΜΕΙΝΩ..
ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥΑ ΜΕ ΜΑΓΙΚΑ ΔΕΣΙΜΑΤΑ ΤΟΝ ΚΛΕΙΝΩ..
ΤΟΥ ΤΑΖΩ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΜΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ
ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ...