Περιμενε....

Και τωρα που χαθηκαν ολες οι μαχες τι
κανεις Ψυχη μου?
Πως θα γυρισεις πισω,πως θα ζησεις μες την Ειρηνη,
Εσυ που μια ζωη πολεμουσες?
Που θα ακουμπησεις τα αρματα σου? 
πως θα ζησεις με τους φοβους σου νικητες?
Που θα κρηφτεις να μην σε βρουν?
Θα καταφερεις να μεταμορφωθεις σε υσηχη και φρονιμη,
εσυ που παντα μπροστα εμπαινες θαρωντας πως ολα τα μπορεις?
Πως θα ζησεις νικημενη?
Πως θα σκυψεις το κεφαλι?...
Κρυψε την αρματωσια σου  και περιμενε....
Τι και αν εμεινες μονη,τι κι αν χαθηκαν οι συμαχοι σου,
εσυ ξερεις....
Δεν υπαρχει θανατος γι αυτον που δεν εχει τιποτα να χασει...
Ξερεις πως δεν ξερεις να συνθικολογεις...
 ξερεις πως δεν μπορεις να ζησεις γονατισμενη...
Θα ρθει καποια στιγμη που θα βγεις μπροστα απο τους νικητες
και θα αδειασεις ολες τις σφαιρες ..πανω σου..
Αυτο φοβουνται....το πως θα ρθει η στιγμη να μην οριζουν την περηφανια σου.
Και που ναξεραν..ποτε δεν την οριζαν...
ποτε..
Η τελευταια σου μαχη θα γινει Επος....
Ξερεις καλα πως το θηραμα οταν το στρημωξεις γινεται θηρευτης.....
Περιμενε....