ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ

Με λενε λαφρωισκιωτη  μπρος σου σαν γονατιζω Παρθενα μου τι σου μιλω..μονο εγω γνωριζω..



Χτυπα η καμπανα της Ψυχης μπρος σου οταν λυγιζω....
 να με σκεπασεις Παναγια σιγα σου ψυθιριζω...


Δεν εχει λογω η υπαρξη  η δυναμη η πνοη  μου..
οταν δεν σε νοιωθω διπλα μου Παρθενα στην ζωη μου...

 

Παντα η ιδια ερωτηση [τι μου ζητας αποψε]?
κρατησου κορη καθαρη  και καθε σχεση κοψε...
 

Τα δακρυα και οι στεναγμοι Παρθενα μου στα μαλλια σου
στεφανι πλεξαν που ανθει η αγιοτητα σου...

 
Κηπος που ολες οι αρετες ανθιζουν Παναγια...
ειναι η καρδια που σε ακουμπα και γινεται Αγια...

 
Ποια δακρυα και ποιος καημος μοιαζουν με το δικος σου..που ειδες πανω στον Σταυρο Παρθενα μου τον Γιο σου..

θυμαμαι που στην μπορα μου μουπες[κορη θυμησου
πελαγος ειναι η ζωη και γω η υπομονη σου]... 



Ολα τα αφηνω πισω μου μπρος σου σαν γονατιζω..
και ειναι αυτο η αφορμη Μανα που δεν λυγιζω...