Ο ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ

Χρυσαετος ψηλα πετα ,ψηλα και καμαρωνει....
πατα γκρεμνα πατα κορφες και μαργωμενο χιονι....
επανω στις φτερουγες του τα συννεφα ακουμπανε...
και οι νυφαδες του χιονου γλυκα του τραγουδανε...
τον παιζουν τα αστραποβροντα και τα αστρα των μαγευουν...
οι κεραυνοι και οι αστραπες στα ποδια του μπερδευουν...
παντα σιαζει το φωλεμα σε μιας  κορφης τον τοπο..
και απο κει αναντρανα τους τοπους των ανθρωπων..
ποτε δεν καταδεχετε το χωμα να πατησει...
και αν λαβωθει ψαχνει κορφη επανω να ακουμπησει...
απο  το Γεροχαρακο απου ψηλα φωλευει...
γυρω τρυγηρω αναθωρει το ταιρι του γυρευει...
και οταν γυροβολιασουναι πουλια απο αλλα μερη
σηκωνεται στα συννεφα μαζι τους δεν μπερδευει...
γιατι δεν καταδεχετε να μπλεξει την Γενια του..
να μπασταρδεψει το αιμα του μα και την λεβεντια του...
Χρυσαετος ψηλα πετα της Κρητης το ξαθερι...
απου το θρεφει ο χιονιας και το αγριο το αγερι..
Γυρω τρυγηρω το Νησι της Κρητης το βιγλιζει...
και δειχνει σε ολο τον ντουνια πως Κεινος το οριζει...
Χρυσαετος ψηλα πετα,πραμα δεν των μερωνει..
.της Κρητης ο Βιγλατορας  παντα θα καμαρωνει...