ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΒΑ ΦΤΩΧΙΚΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ...

Σε μια καλυβα φτωχικη γεννιεται η Αγαπη....
αθορυβα και φτωχικα ντυνεται την ζωη
αληθεια ποσο θαθελα ναχα Ψυχη μου κατι
να στο προσφερω  και υστερα να φυγω στην σιωπη..

Μα περα απο τα δακρυα Χριστε τι να σου δωσω
πουχω τα χερια αδειανα και ποιο αδεια την καρδια
στα ποδια σου τα οπλα μου φοβαμαι να απλωσω
γιατι με κυνηγησανε σκοταδια και θερια..

Θα στεκω κει σε μια γωνια κρυφα και θα κοιταζω
την φατνη σου την φτωχικη και παντα θα απορω
γιατι σε τουτη την ζωη αληθεια δεν αραζω
να βγω απο τις παγιδες μου και ναρθω να σε βρω..

Σαμπως θαρεις δεν θελησα να ρθω να σε ανταμωσω
να γυρω μπρος το βλεμα σου και να ξεκουραστω
μα απο τους εφιαλτες μου πες μου πως θα γλυτωσω
και απο τους μαυρους δαιμονες πες μου πως θα σωθω...

Εσυ σαι Φως και ευχωμε τον κοσμο να φωτισεις
εισαι Χαρα και ευχωμε να απλωθεις στη γη
μα οταν θα ερθω να σε βρω δεν θελω να ρωτησεις
γιατι δεν σε συναντησα σε τουτη την ζωη...