Παναγία μου ήρθες…κουρασμένη είσαι;
Πάντα «όχι» λέει και χαμογελάει….Τινάζει το μαντήλι της από την βροχή ή από τα ψιχαλιστά δάκρυα των ανθρώπων και τραβιέται στα εικονίσματα.
Τι καλά που είσαι εδώ Μάνα! Ομόρφηνε το εικονοστάσι μας. Ναι ξέρω…..Και συ ξέρεις….
Κάνει κρύο έξω και φοβάμαι. Θα Του το πείς;
Kαι για τις σκιές μου να Του πεις!
Και για τους ζωντανούς μου να Του πεις!
Πάντα «όχι» λέει και χαμογελάει….Τινάζει το μαντήλι της από την βροχή ή από τα ψιχαλιστά δάκρυα των ανθρώπων και τραβιέται στα εικονίσματα.
Τι καλά που είσαι εδώ Μάνα! Ομόρφηνε το εικονοστάσι μας. Ναι ξέρω…..Και συ ξέρεις….
Κάνει κρύο έξω και φοβάμαι. Θα Του το πείς;
Kαι για τις σκιές μου να Του πεις!
Και για τους ζωντανούς μου να Του πεις!
Σε φορτώνω τώρα κι έχεις και τα πονεμένα της νύχτας να νοιαστείς…
Συγνώμην Κυρά, μα δεν έχω κανένα πιο δυνατό από Σένα….
Συγνώμην Κυρά, μα δεν έχω κανένα πιο δυνατό από Σένα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου