Όλου του κόσμου τα φλουριά δεν βάνω εγώ μπροστά σου, φτερά τα βγάλω να βρεθώ, κορίτσι μου κοντά σου! Ν' ανοίξει ο δρόμος μια φορά στης ρεματιάς την άκρη, θολά νάναι τα μάτια μας απ' το γλυκό το δάκρυ. Την φιλενάδα μου να δω που δε τηνε γνωρίζω, να με συστίσει στα βουνά και πίσω δεν γυρίζω. Κρήτη μου όμορφο νησί με τσι πολλές τσι χάρες, λεβέντες τα κοπέλια σου, τσι όμορφες κοπελάρες. Δεν αγροικά από βροντές και φόβο η ψυχή τους, μον' τάρματα ζαλώνονται για το γλυκό νησί τους. Απ' των βουνών τσι κορυφές στα όμορφα ακρογιάλια, ν' αντιλαλούν τα γέλια μας, τσ' αγάπη μας πετράδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου